Sevgili BARIŞ,
Bugün senin kaybının 3. günü. Bir sürü şey yazdım önce, sonra sildim hepsini. Böyle zamanlarda tüm laflar boş. Bugün ilk kez içimde bir ferahlık duydum sabah uyandığımda. Nedendir bilmiyorum mutlu olduğunu hisettim. Dayın bu fotoğrafına bakıp bakıp el mi sallıyor diye soruyor. Eğer el sallıyorsan Barış ve giderken gerçekten yüzün böyle gülüyorduysa gerisi boş. Ben sana sonra yine yazarım. Domates çorbasından, domuz etinden rus kızlarından konuşuruz. Belki anneni babanı çekiştiririz. Belki Yasminin uslanmaz hallerini. Konuşuruz daha. Dayının bir organı olmuş telefonunu, halanın hastanede başından çıkarmadığı beyaz örtüsünü.Daha çok laf var edilecek. Sen şimdilik iyi bak kendine. Dedeciğine selam söyle, de ki ona Ebru ablayla biraz daha zaman geçirseyin keşke. Bir el de ona verseydin. Ona da göz kulak ol Barış, yaşlandı nihayetinde. Sütlaç , muhallebi falan ister o şimdi senden, aklında olsun çok yemesin dokunur. Şimdilik gözlerinden öpüyorum. Nurlar içinde yat.
Mekanı cennet olsun. Barış kardeşim...
YanıtlaSil