Eskiden sıklıkla takip ettiğim dekorasyon bloglarından şu sıralar uzak duruyorum. Bir noktadan sonra tüm evler birbirinin aynı gibi gelmeye başladı, tahmin ediyorum pek çok kişi bu duygumu paylaşacak. Karşı koyması güç biliyorum ama dönem dönem bazı markalar bazı objeler öylesine talep görüyor ki, insan ister istemez bunlara sahip olmak istiyor. Ama bir süre sonra dekorasyon mağazalarından fırlamış gibi görünen, yaşanmışlık hissi olmayan ve kendi kişiliğinden uzaklaşmış evlere dönüşüyor. Bir de ne kadar çok seversem seveyim bir objeyi yada başka bir dekorasyon ögesini her yerde görmeye başladığımda soğuyorum ondan. Tabi işin ekonomik yönünü de düşünüyorum . Zira burada sözünü ettiğim şeylerin hiçbiri gerçek anlamda ihtiyaç ürünü değil, çoğu arzu nesnesi olarak adlandırılabilir. Bu anlamda kendimi terbiye atmaya çalışıyorum ve elimi uzattığım her ürünü satın almadan önce kendime buna gerçekten ihtiyacım var mı yoksa sadece sahip olmak mı istiyor muyum diye sormayı alışkanlık haline getirmeye çalışıyorum. Burada ciddi bir kontrol gerekli, çünkü bir nesneye çok şiddetli bir şekilde istek duyuyorsak bir süre sonunda onu ihtiyacımızmış gibi algılamaya başlayabiliyoruz. Gerçek anlamda ihtiyacımız olmayan bir sürü ıvır zıvır satın alarak kısa süreli mutluluklar elde edebiliyoruz belki ama başlangıçta bize küçük küçük görünen bu harcamalar birleştiğinde belki de sürekli ertelediğimiz bir seyahate çıkacak bütçeyi oluşturabiliyor. Bugünlük benden bu kadar.
Sevgiyle kalın....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder